آلبر کامو نوشته است که اساساً دو نوع انقلاب وجود دارد: یکی که به عنوان شورش شناخته می شود - متافیزیکی است. دیگری، سیاستی در یک انقلابیِ متافیزیکی، در برابر محدودیت‌هایی که طبیعت وجود انسان برای او ایجاد می‌کند، علیه قوانین حاکم بر زندگی و مرگ شورش می‌کند. برخلاف یک انقلابیِ سیاسی که درگیر مشکلات جامعه است، او فقط به جهانی ترین و تغییرناپذیرترین جنبه های زندگی بشری توجه دارد. جست‌وجوی او مطلق است، زیرا او نه جامعه‌ای جدید یا بهتر، بلکه یک تغییر بنیادی در زندگی خود را می‌طلبد. از این نظر ساد، نیچه، داستایوفسکی، بلیک، رمبو و لوترمون همگی انقلابیِ متافیزیکی یا معنوی بودند. ناامیدترین و رقت انگیزترین متافیزیک سالهای اخیر شاعری به نام آنتونین آرتو بود