هوکر می‌گوید: «تضاد نمایشی به طور معمول به گفتار یا اقدامی اشاره دارد که توسط شنوندگان و تماشاگران به نحوی کامل‌تر یا به نحوی متفاوت‌تر نسبت به گوینده درک می‌شود.» او به عنوان مثال به شخصیت مالوولیو اشاره می‌کند. یک مثال دیگر ممکن است در والن‌اشتاین شیلر باشد، کسی که حضار می‌دانند در حال تهدید به قتل است، و او با گفتن «من نیت دارم خواب طولانی داشته باشم» به تخت خود می‌رود. بنابراین، تضاد نمایشی می¬تواند به عنوان موضوعی خنده‌دار و به همان مقدار عمیقاً تراژیک و غم¬انگیز در نظر گرفته شود. با این وجود هوکر در طول مقاله‌اش تمایل دارد که عبارت آیرونی را به طور کلی با "خنده‌دار" مترادف کند.